Nederland, Stralsund

En dan ga je met de ICE op weg naar Nederland. De trein ziet er erg snel uit en rijdt soms 200 km/u helaas de meeste tijd erg langzaam of zelfs stilstaan. Het spoor tussen Stralsund en Berlijn is het eerste gedeelte grotendeels enkelspoor en bij stations moeten we tegenliggers of langzame treinen passeren.

Ik kom keurig op tijd aan in Berlijn en dat is maar goed ook, want het is erg druk en ik kom aan in Berlin HBF Tief (diep). Dit is dus letterlijk ver onder het maaiveld. Drie lange trappen omhoog door een overtreffende trap van  Hoog Catharijne naar het reguliere station. Overstaptijd 9 minuten is dan erg kort, ik stap per ongeluk het juiste rijtuig in, waar mijn gereserveerde stoel netjes op mij wacht. Nu gaat het over dubbelspoor met hoge snelheid op Nederland aan.

In Hannover vertrekt de trein niet want er lopen personen op de rails. Wachten op de politie. Dit wordt uiteindelijk een vertraging van anderhalf uur. Het volgende station, Minden is een klein stukje van de vertraging ingelopen, maar helaas ook hier kunnen we niet verder. Nu is er een brand naast het spoor.

Na een kwartier krijgen we te horen dat onze trein niet meer verder gaat en dat we de trein na ons moeten nemen. Volgens dienstregeling twee uur later, dat wordt spannend of ik in Nederland de laatste trein nog ga halen. Helaas heeft deze trein inmiddels al een vertraging van een half uur. Ook is mijn reservering vervallen en het perron staat bomvol. Gelukkig vind ik een vrije stoel.

Met 2,5 uur vertraging kom ik in Deventer aan. Inmiddels heb ik contact met NS internationaal die aangeeft dat ik met de conducteur moet overleggen hoe vanaf Roosendaal verder. Gelukkig staat de trein richting Roosendaal klaar die keurig op tijd vertrekt. Ik bedenk dat de NS zo slecht nog niet is. Maar dan, in Zutphen kraakt de omroep dat de trein hier niet verder gaat vanwege een seinstoring!

Vertwijfelt staan honderden reizigers op het perron. Ik druk maar op de knop van de infozuil en met een grote groep geïnteresseerden luisteren we naar een NS medewerker die niet beter weet dat de treinen gewoon zouden moeten rijden. Niet dus.

Gelukkig rijdt de volgende trein gewoon op tijd; de laatste mogelijkheid om in Roosendaal te komen. Tussen den Bosch en Tilburg komen de conducteurs in de coupe zitten en ik spreek ze aan met mijn probleem. Ik wordt keurig geholpen en vanwege de redelijk volle coupe verhuizen we naar de eerste klasse waar de conducteur contact opneemt met de NS. Het blijkt dat vanwege allerlei vertragingen heel veel mensen in Roosendaal hetzelfde probleem als ik hebben. De standaard oplossing is dat NS de gestrande reizigers laat vervoeren met een gecontracteerd taxibedrijf. Mooi geregeld. Helaas is NS niet hetzelfde als NS internationaal!

Omdat mijn vertraging in Duitsland is veroorzaakt moet de Deutsche Bahn voor de kosten van de taxi opdraaien. Dus geen taxi geregeld door NS maar zelf regelen en later declareren. De conducteur belt het taxibedrijf dat voor NS rijdt en hoort dat pas anderhalf uur later mogelijk een taxi beschikbaar is vanwege de grote drukte van andere gestrande reizigers. Dus zelf maar gebeld naar de taxicentrale in Bergen op Zoom. Gelukkig hebben zij een taxi beschikbaar die vijf over één keurig op me staat te wachten.

Uiteindelijk lig ik kwart voor twee in mijn eigen bed.

Er volgt een week van familiebezoek, verjaardagen en afscheid op mijn werk. Nu ben ik echt een pensionado.

Woensdag ga ik met een vriend naar een boot kijken die ik al een tijdje geleden op internet heb gevonden. Het is een Casco van een Taling33; een motorsailer die exact aan mijn wensen voldoet. Helaas in nog erg kale versie dus met een hoop werk. Een boot die voldoende aan mijn wensen voldoet heb ik nog niet gevonden dus toch maar gaan kijken in Noordschans (bij Moerdijk).

Als we de boot bekijken vinden we het lakwerk wel erg netjes. Bij nog eens goed kijken blijkt het niet om een opgeknapt oud casco te gaan, maar om een casco dat 25 jaar geleden nieuw uit de mal is gekomen en sinds die tijd in de hal staat. De vorige eigenaar heeft het nodige gedaan, maar kennelijk geen kans gezien dit mega project af te maken. Ik besef dat mij dit ook niet alleen gaat lukken. Dus schoonzoon benadert of hij het gezamenlijk ziet zitten. gelukkig is het antwoord ja en enige dagen later is de aanbetaling gedaan en ben ik eigenaar van twee boten.

De nieuwe boot moet eind september uit de hal zijn, dus moet ik een vervoerder vinden die de boot over de weg naar Harlingen kan brengen.

Dit heeft ook gevolgen voor mijn reis, het is niet meer haalbaar om verder te gaan, dus de komende twee maanden ga ik langzaam terug richting Nederland om medio september met een grote winterklus te beginnen.

Zondag 8 juli, al om 07:20 begint de reis terug. Deze gaat gelukkig keurig op tijd. Het is alleen erg warm en de airco werkt maar matig. Om 18:00 uur ben ik in Stralsund en een half uurtje later op de boot, die onder een dikke laag zand keurig op me ligt te wachten.

Ik blijf nog een paar dagen hier liggen vanwege het wat mindere weer dat er aankomt. In regen en harde wind lig ik liever beschut in een haven.